Succes verhalen
Irfan Barucija
Al als kind was ik geïnteresseerd in vechtsporten en krijgskunsten, wat mij ertoe bracht verschillende dojos te bezoeken om te zien wat er bij mij past en iets waarmee ik mijzelf kon verdedigen. Ik had judo en kempo voor langere tijd getraind, maar nadat ik erachter kwam dat het niet voor mij bleek te werken was ik ermee gekapt.
Totdat mijn moeder een magazine van the Iga Warriors mee naar huis nam, welke ze had gekregen van een collega die een kind had die er trainde. Zo lag deze een tijd in mijn kast stof te happen tot ik besloot voor een proefles te gaan.
De eerste les beviel zo goed dat ik mij direct had ingeschreven. Het brede aanbod aan technieken en harde training sprak mij erg aan. Het feit dat je op meerdere wijzen leert vechten had mij overgehaald.
Na slechts 3 maanden kwam er bewijs dat ik de juiste keuze had gemaakt. Ik kon mij voor het eerst mezelf goed verdedigen in een gevecht op straat. Onderweg naar een bioscoop raakten ik en een vriend verdwaald, waar we langs een groepje liepen die blijkbaar dachten dat we ruzie zochten. Nadat bleek dat ons eruit te praten niet hielp en we toch aangevallen werden, wist ik mezelf eruit te knokken met de basis technieken die ik had gekregen. Ik had weliswaar een paar tikken gekregen, maar wist wel te ontsnappen met mijn maat.
Gezien de basis van de stijl voor mij al bleek te werken, begon ik al uit te kijken naar wat de kancho verder voor mij in petto had. Nu ga ik 13 jaar later nog steeds met veel plezier naar de dojo, en heb niet de intentie dat te veranderen!
Don Hemradj
Deze training heeft mij tot de persoon gemaakt die ik nu ben.
Ik ben op veertienjarige leeftijd begonnen met het uitoefenen van deze krijgskunst. Voor die tijd was ik erg onzeker. Ik werd ook veel gepest wat de situatie alleen maar erger maakte.
Ik kon niet goed omgaan met de woede die ik had en dat uitte zich in driftbuien die ik dan af reageerde op degene die mij pestte.
Door het uitoefenen van deze krijgskunst heb ik mijn woede meer onder controle weten te houden en heb ik ook geen last meer van driftbuien.
Verder heeft de sport er ook voor gezorgd dat ik een sterke persoonlijkheid heb gecreëerd.
Ik zag dat veel van mijn oude vrienden op de middelbare school bij een groep wilden horen omdat het hun een gevoel van kracht en zekerheid gaf.
Door deze krijgskunst had ik dit gevoel van kracht en zekerheid al in mij karakter opgebouwd, waardoor ik het gevoel niet had om bij een groep te moeten horen.
Verder was het ook zo dat de groepsleider mij vaak pestte, maar ik reageerde daar niet echt op en dat frustreerde hem nog meer omdat ik hem als nietsnut zag.
Wat ik wel jammer vond is dat mijn oude vrienden het niet eens voor mij opnamen en gewoon mee lachten. Ze waren waarschijnlijk bang om uit de groep gezet te worden.
Deze krijgskunst heeft ook mijn doorzettings-vermogen vergroot en dat heeft er weer voor gezorgd dat ik mijzelf voor 110% inzet op hetgeen wat ik doe.
Zo zie ik dat ik op mijn werk verder ga, waar anderen stoppen, omdat het werk te veel is of te eentonig wordt. Ik zoek naar oplossingen waar anderen problemen zien.
Dankzij deze krijgskunst geloof ik ook dat je alles in je leven kan bereiken. Het enige wat je moet hebben, is een doel. Wat wil je bereiken? Vervolgens proberen alles te doen om dat doel te bereiken.
Het zal niet makkelijk zijn, want je zal tegenslagen hebben, maar dan moet je juist doorzetten en als je dat maar vaak genoeg doet, zal je je doel uiteindelijk bereiken.
Het leven is niet makkelijk, maar degenen die gelukkig zijn, zijn degenen die er moeite voor hebben gedaan om dat te bereiken waar anderen het hebben opgegeven.
Het ligt aan jou wat jij onder geluk verstaat. Voor mij is dat, dat ik mijzelf kan zijn en dat mensen mij accepteren als de persoon die ik ben en niet voor wat ik heb.
Geert Jansen
Het begon met een verhaal in een school-magazine. Het blaadje was gratis, en als student is alles wat gratis is de moeite waard. Zelf had ik wat gedaan met judo, maar dat was een beetje een teleurstelling. Op straat heb je er weinig aan. En om dan te lezen over ninja’s, hoe cool is dat. Na mijn opleiding wilde ik wat met Japanse krijgskunst gaan doen. Dus even een snelle zoektocht op het internet. Na de eerste les was het duidelijk; dit is niet te vergelijken met judo. Na het halen van de 5e kyu mag ik mezelf misschien niet meer als beginner beschouwen, maar het einde is nog lang niet in zicht. Ninjutsu is een krijgskunst met vele facetten. Het is iedere keer weer verbazingwekkend om te ervaren hoe bij een aanval de kancho zeer snel en effectief de rollen omdraait. Moet ik alleen niet vergeten af te kloppen, want effectief is bij Iga niets meer dan een eufemisme voor pijnlijk. Maar no pain, no gain J. En het lijkt allemaal zo eenvoudig als het wordt voorgedaan. De 5e kyu is dan wel halverwege de zwarte band, iets zegt mij dat dit de makkelijke helft was.
En heb ik er wat aan gehad? Zeker wel.
1) Ten eerste is het goed voor de conditie. Want zonder conditie is een gevecht snel afgelopen.
2) Met mediteren ben ik bewust geworden van energiestromen. En ik poog deze te sturen en te beïnvloeden.
3) In New York heb ik per ongeluk een koprol gemaakt tijdens het fietsen. Gewoon een kwestie van een putje over het hoofd zien, blokkerende voorremmen en goed afrollen over de schouder, met fiets en al. Ik had geen schrammetje, maar er keken wel wat mensen verontrust naar wat er gebeurde.
4) En er loopt in Nederland een inbreker rond die nieuw gereedschap moest kopen. Hij was zo dom om mij met een koevoet aan te vallen. Het vreemde is dat ik de aanval zelf niet herinner. Maar door al dat oefenen ging er een knop om, en een halve seconde later was de gast ontwapend en rende hij weg. Toch wel effectief dat ninjutsu.